Hoe reageer jij als je moeder met iets nieuws komt aanzetten?
Ben je meteen enthousiast en ga je ermee aan de slag? Of wil je liever de tijd om er aan te wennen? Zie je meteen de positieve kant of roept het enige weerstand bij je op? Heb je daar weleens over nagedacht? En hoe gaat jouw kind met autisme om met nieuwe dingen?
Waarom ik dat vraag?
Vorige week tijdens het webinar “Door tekenen beter contact met je kind” kwam de vraag of tekenen in de communicatie wel geschikt is voor de wat oudere kinderen met autisme want die vinden het misschien wel te kinderachtig. Die reageren vast niet zo enthousiast.
Tja…het is maar net hoe je het brengt, denk ik dan.
Stel, je gaat als ouder het tekenen inzetten in de communicatie met jouw kind van 12 met autisme. Roep je dan dat je gaat tekenen zodat hij je eindelijk een keer begrijpt? En je niet alles 100x hoeft te herhalen? Ik kan je op een briefje geven als je dat doet dat je kind natuurlijk roept dat tekenen kinderachtig is. Zou ik ook doen!
Maar stel nou dat je zegt dat je gaat tekenen zodat jij je kind dan beter begrijpt? Dat jij dan beter snapt wat hij verteld en moet doen. Zal hij dan nog steeds roepen dat het kinderachtig is? Nee natuurlijk niet! Dan voelt hij zich gezien en gehoord. Letterlijk want je tekent het uit wat hij zegt en doet. Als je dan vervolgens ook nog bij hem toetst of dat wat jij hebt getekend klopt, kan je kind alleen nog maar meewerken toch!? Hoe fijn is dat!
Pas wel op dat je niet losgaat met kleur want dan kan je kind alsnog gaan roepen dat het kinderachtig is. Teveel kleur heeft blijkbaar de associatie “kinderachtig”
Verwacht weerstand!
Dit klinkt natuurlijk te ideaal voor woorden. Dat is het ook want iets nieuws zoals tekenen introduceren kost ook gewoon tijd. Zeker bij kinderen met autisme!
Grote kans dat je kind niet meteen enthousiast reageert. Of je kind nou 5 is of 9 of 12 jaar maakt daarbij niet echt uit, denk ik. Als je kind niet meteen staat te juichen als je gaat tekenen, zegt dat niets over het uiteindelijke succes wat het tekenen kan hebben.
Hij zal ook niet meteen de voordelen van het tekenen zien; die zal je kind moeten gaan ervaren doordat jij het tekenen vol vertrouwen gaat inzetten.
Verwacht dus gewoon de nodige weerstand!
Want je kind gaat het echt niet meteen ok vinden als jij gaat tekenen.
Hij zal er aan moeten wennen. Dat kan gerust een aantal weken duren.
Welke kant gaat het op?
Dan kan het 2 kanten op gaan; of je kind vindt het tekenen geweldig waardoor het hem helpt zijn aandacht erbij te houden en in actie te komen of je kind vindt het tekenen nog steeds niks. Dat kan natuurlijk ook.
Maar dan heb je het in ieder geval geprobeerd. Want om nu bij voorbaat al te denken dat het niet gaat werken omdat je kind het misschien wel te kinderachtig zal vinden, is in mijn ogen een gemiste kans.
En toen na 2 weken…
Bij mij thuis duurde het ongeveer 2 weken voordat Hidde gewend was aan het tekenen van het ochtendritueel.
In het begin liep hij gewoon weg! Maar na een aantal dagen won zijn nieuwsgierigheid het toch en kwam hij voorzichtig aan even kijken wat ik aan het doen was. Dat zijn broer er met zijn neus bovenop stond, hielp natuurlijk ook wel mee.
Na een week of twee was daar het moment dat Hidde zomaar de stift uit mijn handen pakte om wat aan de tekening toe te voegen. Dat was een geweldige mijlpaal!
Het tekenen begon zijn vruchten af te werpen. Het meetekenen maakt de werking nog krachtiger. Ik zie hem later ook wel zelf zijn dagplanning tekenen. Dat krijgt hij dan toch mooi maar weer mee!
Heb dus geduld en maak er geen “moeten” van.
Het moet natuurlijk wel leuk blijven. Ook voor jezelf.