“Zo, dat is een dik been”, riep Hidde.
En voor ik er erg in heb, pakt hij met 2 handen het blote bovenbeen van de mevrouw die voor hem staat eens lekker stevig beet.
Ik ben te verbouwereerd om er wat van te zeggen…tegen Hidde maar ook tegen die mevrouw. Ik pak Hidde’s hand en trek hem mee richting de douche ruimte van het zwembad.
Het is de woensdagochtend in de herfstvakantie. Hidde en ik zijn samen naar het zwembad gefietst voor een uurtje waterpret. Hidde heeft er echt zin in. Ik ook! Nog geen flauw idee hebbende voor welke verrassingen ik deze ochtend weer kom te staan met dat lekkere jochie van mij 😉
We kleden ons om en lopen naar het toilet. Omdat Hidde niet alleen buiten het wc hokje op mij kan wachten – hij zou zo het zwembad inrennen en hij kan nog niet zwemmen – neem ik hem mee het wc hokje in. Ik moet nog even plassen maar dat duurt Hidde veel te lang. Hij staat te rammelen aan de deur van ongeduld. Hij wil zwemmen!
We stappen de wc uit en daar staat ze in haar mooie rode badpak…de dame met de dikke bovenbenen. Hidde staat voor haar en ziet alleen maar haar dikke bovenbenen. Zonder schaamte benoemt hij wat hij ziet en pakt een been stevig beet. Wat je ziet, moet je ook voelen.
Dit heeft hij nog niet eerder gedaan dus ik was stomverbaasd.
Later in het zwembad heb ik de mevrouw in het rode badpak aangesproken en verteld wat de situatie met mij had gedaan. Toen ik vertelde van Hidde en zijn autisme knikte ze begrijpend en zei dat ze zoiets al dacht. Ze had zelf ook autisme en was minstens zo verbaasd als ik. We lachten er samen om. Eind goed al goed, dacht ik.
Een uurtje later speelde we in het recreatiebad toen Hidde’s oog viel op een meneer met een wel hele dikke buik. Voor ik er erg in had, pakte Hidde de buik van de meneer stevig beet en riep “kijk mam, wat is dit een dikke buik, zeg!”.
Dit keer moest ik er stiekem om lachen en had ik mijn woordje klaar.
“Sorry meneer”, zei ik,
“mijn zoon benoemt alles wat hij ziet en wil dat voelen. Hij moet duidelijk nog leren dat hij niet overal aan mag voelen”.
De meneer lachte vriendelijk terug.
“Ach”, zei hij,
“het zijn kinderen, die moeten dat nog leren”
Wat hadden we een heerlijke ochtend daar in het zwembad!
Heeft jouw kind weleens zoiets gedaan? Hoe reageerde je toen? Ik hoor het graag van je!
