Blog – Ziek zijn met kinderen; een hele opgave

“Wie moet ons dan naar school brengen als jullie ziek zijn?” vraagt de oudste. “Nou gewoon…mama en papa” antwoord ik. Dat stelt hem gerust. Ik krijg een dikke knuffel en de vraag of ik me al wat beter voel. Ondertussen bonkt het in mijn hoofd als een malle. Griep is onderweg, geen ontkomen meer aan, vrees ik.

Mijn man heeft net een week met griep op bed gelegen. Zelf loop ik al een paar dagen rond met zo’n zeurende hoofdpijn waarvan ik denk oei welke kant gaat het op. Dat de jongens nog niet ziek zijn geworden, verbaasd me ook dit keer weer. Dat “domino effect” waar ik veel ouders over hoor – als de één ziek wordt, volgt de rest van het gezin ook snel – dat kennen we hier niet. Het blijft bij ons vaak beperkt tot onszelf. Afkloppen!

Op zich kwam het goed uit dat het vorige week voorjaarsvakantie was. Dat er logeerpartijtjes en bso dagen gepland stonden. Konden mijn man en ik even bijkomen samen. Gezellig op de bank hangen en een film kijken. Maar daarmee was de griep helaas nog niet verdwenen. Gister moesten de jongens weer naar school. Ze hadden wat moeite met het vroege opstaan maar verder voelde ze zich superfit. Dus trokken we onszelf uit bed en gingen aan de gang. Om daarna uitgeblust op de bank te ploffen om moed te verzamelen voor de volgende klus.

Ziek zijn met kinderen; ik vind het best een opgave. Ik vind het nog niet zo makkelijke om me echt over te geven aan het ziek zijn. Het werk loslaten dat lukt me na een dag of wat wel maar de kinderen? Nu kunnen onze jongens gelukkig een hoop zelf en als we ziek zijn lijkt het wel alsof ze nog meer zelf kunnen. Heel wonderlijk. Maar voor een hoop dingen hebben ze toch gewoon hun vader en moeder nodig; ziek of niet.

Gelukkig haalt Nina, onze oppas, vanmiddag de jongens uit school. Kan ik weer een poosje mijn bed in 😉

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *