“Tekenen, dat werkt toch alleen bij kinderen?”
Dit is ongetwijfeld een van de vragen die ik het meest hoor tijdens een training.
Als ik dan vraag waarom mensen dat denken, krijg ik verschillende antwoorden…
- De tieners waarmee ik werk vinden het vast kinderachtig.
- Mijn volwassen clienten kunnen prima praten. Wat voegt tekenen dan toe?
- Mijn client heeft een aversie tegen papier…
- De kinderen in mijn klas vinden het lastig om hun aandacht erbij te houden dus ze zien toch niet wat ik teken…
Maar…is dat waar?
Ik denk van niet en ik leg je graag uit waarom.
Het zijn aannames.
Aannames voor hoe jij denkt dat een kind of client zal reageren op het tekenen. Het is jouw perceptie van de situatie.
Meestal klopt die aanname niet.
En die perceptie ook niet.
Want jouw perceptie is zoals jij het ziet. Je client of de kinderen uit je klas zien het totaal anders. Écht, het zal je nog verrassen!
Of tekenen werkt, heeft dus niets te maken met het feit of iemand kind is of volwassen maar met jouw perceptie én hoe jij het tekenen introduceert in de begeleiding of in de klas.
Jouw perceptie…
Als mens zijn we snel geneigd dingen in te vullen.
“Tekenen, dat zal wel niet werken voor de tieners die ik begeleid want…”
of
“Mijn clienten kunnen prima praten dus…”.
Invullen is makkelijk. Dat geeft houvast.
Maar het houd je ook tegen. Zeker als zo’n aanname niet blijkt te kloppen.
Wat ik opmerk is dat onze eigen perceptie meestal niet klopt. Dat er een overtuiging achter zit waarom we de dingen zo zien. In dit geval een beperkende overtuiging als het om tekenen gaat.
Die overtuiging is vaak gebaseerd op een eigen ervaring. Misschien vond je als tiener tekenen kinderachtig? Of vinden jouw tieners thuis tekenen kinderachtig?
Heeft één van je clienten ooit eens gezegd dat tekenen niet bij hem werkt omdat hij prima kan praten? En denk je nu dat het dus bij alle volwassen clienten niet werkt…
Die papier aversie… kan je client zeker hebben. Maar tekenen kan ook op een tablet of een whiteboard.
En kinderen die het lastig vinden om hun aandacht erbij te houden? Die zijn juist geholpen met tekenen. Want tekenen helpt ze ze om hun aandacht bij jouw verhaal te houden.
Wat is jouw overtuiging over tekenen?
En staat die het toepassen van tekenen in de weg?
Hoe je tekenen introduceert…
Het succes van tekenen in de begeleiding valt of staat wat mij betreft met de manier waarop je het introduceert.
Simpelweg een stift en papier op tafel leggen, is niet voldoende. Je zult je client er in mee moeten nemen. Vertel waarom je gaat tekenen en wat je van je client verwacht. Bv. of hij mee mag/moet tekenen. Vertel ook wat het tekenen in het gesprek kan opleveren voor hem en voor jou.
Duidelijke afspraken over wat er met die tekening gaat gebeuren, is minstens zo belangrijk. Geef je na een gesprek de tekening mee of liever een foto? En wie krijgt de tekening allemaal te zien? Een tiener zal misschien liever niet willen dat de tekening bij zijn juf of ouders terecht komt.
Vind je het spannend om te gaan tekenen in de begeleiding? Vertel je client dan gewoon dat het jou helpt om hem/haar goed te begrijpen. Dat door te tekenen het jou overzicht geeft en je niets kunt vergeten.
Hier kan een client geen bezwaar tegen hebben toch?
Iedereen wordt immers graag gehoord en begrepen!
.
.
.
.
PS. Staat jouw overtuiging over tekenen het toepassen in de weg? En wil je wek graag gaan tekenen in de begeleiding? Kom dan op maandagavond 1 november om 20 uur naar de online Masterclass “Tekenen in gesprek met je client” Dan help ik je met alle liefde van die overtuiging af én leer je hoe je tekenen inzet in de begeleiding van je clienten met autisme. Voor het bedrag hoef je het niet te laten; €39,- incl. btw
